فضای مجازی «فضایی تئوری است که ارتباطات کامپیوتری در آن رخ می‌دهد.»[۱] این واژه در دههٔ ۱۹۸۰ وارد ادبیات علمی ـ تخیلی شد و شاغلان در زمینهٔ کامپیوتر و علاقه‌مندان به‌سرعت آن را به کار بردند و در دههٔ ۱۹۹۰ رایج شد. در این دوره، استفاده از اینترنت، شبکه و مخابرات دیجیتال سریعاً در حال رشد بود و لفظ «فضای مجازی» می‌توانست بسیاری از ایده‌ها و پدیده‌های نوظهور را نمایندگی کند که بصورت مستقیم و غیر مستقیم نمایندگی می کند. اما در حقیقت عبارت “فضای مجازی” عبارت کامل و جامعی برای CyberSpace نيست. چون بخش عظیمی از رخدادها در بستر اینترنت به صورت حقیقی صورت می پذیرد و اطلاق واژه “مجازی” در این میان ، بی معناست. در صورتی که نوع رخداد، خدمات یا عملیات انجام شده در بستر اینترنت یا شبکه به صورت شبیه سازی شده یا شکلی مثالی از فضای حقیقی و فیزیکی باشد می توان از واژه “مجازی” استفاده نمود. به طور مثال : تورمجازی، یا سرور مجازی.

اما در بیشتر موارد بهتر است از واژه های دقیق تری چون “الکترونیک”، “دیجیتال” ، “اینترنتی” یا “سایبری” استفاده کرد. مثل کلاس اینترنتی، تجارت الکترونیک، امنیت سایبری. در حال حاضر در زبان فارسی، به اشتباه به تمام اشکال استفاده از اینترنت و ابزار دیجیتال ، فضای مجازی گفته می شود.

لفظ مادرِ فضای سایبر، سایبرنتیک است که از κυβερνήτης یونانی باستان به‌معنای فرماندار یا راننده مشتق شده، واژه‌ای که نوربرت وینر برای کار پیشگامانه‌اش در مخابرات الکترونیک و علم کنترل به‌کار برد.